بلاگ
رایج‌ترین روش‌های روانشناسی خانواده
در مرکز مشاوره خانواده لزوماً مشکلات خویشاوندان خونی مورد بررسی قرار نمی‌گیرد. خانواده کسی است که نقش حمایتی طولانی‌مدت در زندگی شخص ایفا می‌کند. درمانگر برای حل مشکلات خانواده باتوجه‌به مجوزهای بالینی از انواع روش‌های خانواده درمانی استفاده می‌کند. رایج‌ترین روش‌ها عبارتند از:
- مشاوره انفرادی: این شکل از مشاوره خانواده برای موقعیت‌هایی مناسب است که افراد نمی‌توانند یا نمی‌خواهند سایر اعضای خانواده در درمان مشارکت داشته باشند. این نوع درمان بر دو نوع مفهوم اصلی بنا شده است: تمایل طبیعی برای تخلیه احساسات نزد شخص ثالث و دوم، یادگیری واکنش‌پذیری احساسی کمتر در روابط خانوادگی.
- مشاوره ساختاری: درمان ساختاری بر تنظیم و تقویت سیستم خانواده تمرکز دارد. در این جلسات مرزهای مناسبی برای کودکان و بزرگسالان تعیین شده و افراد در کنترل هستند. در این شکل از درمان روان‌شناس به‌منظور پیگیری، یادگیری و افزایش توانایی افراد و برای کمک به بهبود روابط، به خانواده می‌پیوندد.
- مشاوره سیستماتیک: این نوع درمان بر ارتباطات ناخودآگاه و معانی پشت رفتار اعضای خانواده متمرکز است. درمانگر در این نوع درمان نقشی خنثی دارد و دورادور خانواده را تحت‌نظر دارد. این روش به خانواده اجازه می‌دهد عمیقاً در مسائل و مشکلات خانوادگی خود غوطه‌ور شوند.
- مشاوره راهبردی: این نوع درمان کوتاه‌تر و مستقیم‌تر از بقیه است. درمانگر ممکن است وظایف و تکالیفی را به خانواده اختصاص دهد. به کمک این دستورالعمل‌ها، روان‌شناس نحوه برقراری ارتباط و تصمیم‌گیری در خانواده را ارزیابی و تنظیم می‌کند. در نهایت نحوه تعامل اعضای خانواده با تغییرات مثبتی روبرو می‌شود. در این روش درمانگر در موضع قدرت قرار داشته و به سایر اعضای خانواده که معمولاً قدرتی ندارند، اجازه برقراری یک ارتباط مؤثر را می‌دهد.